Çolak Cemal’ım vardı saygı değerdi
Ne desen peki der boyun eğerdi
Mehmet Özkan,Mutlay’ı anaları severdi
Kokar burcu burcu burnuma köyüm


Şevki’m vardı akraba düşerdi
Kim yanına varsa öne düşerdi
Öksüz Hacı vardı oda genç gitti
Kokar burcu burcu burnuma köyüm



Salih Yıldırım’ın Ali’si vardı
Yiğit karekterliydi sofrası vardı
Birde Ahraz, Hasanın Yusuf ile Hoca vardı
Kokar burcu burcu burnuma köyüm

Ekizim vardı sanki hekimdi
Yarım ömrün Karadam da bitirdi
Hacı Hüseyin,Kör Irıza nerede                             
Kokar burcu burcu burnuma köyüm

Hepisini koyamıyorum sıraya
Bayram Ay’ım melhem olurdu yaraya
Koca Mıstık  birde  Emin Kara’ya                        
Kokar burcu burcu burnuma köyüm  
                    

 

                                                                                                             

 Elması,Haceri,Senem karısı  

Çoğu gitti şu ömrümün yarısı 

Çopur kız ile Filik, Döndü karısı 
Kokar burcu burcu burnuma köyüm

 

 

 

                                                                                         

Başım alıp diyar diyar gezeyim

Unutmuşum Terzi Ömer’i de yazayım

Kel Fati ile Dandığımı yazayım
Kokar burcu burcu burnuma köyüm

 

Böylemiydi yaratanın töresi

Çok genç gitti nazende’nin Âlisiyle Sunası

Kâtibin Oğlunun Atalay’ı taze Lalesi

Kokar burcu burcu burnuma köyüm 

 

Mehmet Orhan hiç durmadan uyurdu

Göçmen Ali sela ile ölümünü duyurdu

Mükremin ile Ömer Solmaz’ı da ayırdı

Kokar burcu burcu burnuma köyüm

 

                                                     

Kadir Özler ile Mahmut böle düşerdi

Bilalım başın alır yola düşerdi

Mehmet Doğan her şeyini başardı

Kokar burcu burcu burnuma köyüm

İhsan’ım var idi iyi ustaydı

İbrahim Şahin’de biraz hastaydı

Hüseyin Durak vardı oda ustaydı

Kokar burcu burcu burnuma köyüm 
    
            
Ahmet Terazi’m oda genç öldü

Göçmen Zühtü vardı hani ne oldu

İşaretle konuşurdu Mahmudum öldü

Kokar burcu burcu burnuma köyüm

          
Hasan Toygan vardı çileli öldü

Hasan’ın Yusuf Onkoloji de az yattı

Öksüz Orhan’ım kendi kendinden oldu

Kokar burcu burcu burnuma köyüm

     
Kusura bakmayın hangisini yazayım 

Mısralarım sıra sıra dizeyim

Hele gidip mezarlığı gezeyim

Annemin mezarını bilmiyom dostlar

      
Sayamıyorum sırasınca hepisin

Kim götürdü şu dünyanın tapusun

Mevlam kapatmasın hiç kimsenin kapısın

Kokar burcu burcu burnuma köyüm

 

 

 ABDİ KÖYÜNDEN

YAŞAR ŞAFAK -
 

 2006-12-09                                   
 ANKARA

 

BİLİRMİSİN ?...

 

Şiir yazdım okur musun?

Anlamını bilir isen

Haydi, kırlara çıkalım

Yalın ayak yürür isen

 

Çile nedir sen bilemen

Sen tarlada doğmadın ki

Azar nedir bilemezsin

Çünkü yetim kalmadın ki

 

Sen dışarı çıkamazsın

Gurbet nedir görmedin ki

Ben sana insan diyemem

Yetim gönlü almadın ki

 

Yazdığım gitmesin güce

İyi oku hece, hece

Gün batanda gelir gece

Kuru yerde yatmadın ki

 

Bilmem eviniz kaç derece

Sıcak oldu aç bir pencere

Hele üşü tek bir gece

Çünkü tezek yakmadın ki

 

Çok çalışır hiç yorulmaz

İşte ona köylü derler

Allah dan korkmayan beyler

Onun hakkı yenilmez ki

 

Şimdi hayat oldu hızlı

O Köylüdür kaba sözlü

Çalışır gelinli kızlı

Niçin hakkı verilmez ki

 

Burada bağlayım sözümü

Yedin özümü, özümü

Toprak doyursun gözünü

Yılan kadar olmadın ki

 

             Yaşar ŞAFAK

                2.Mart.2002

AYRILIK

 

Seyrek ağaçtan orman mı olur

Birazcık sözümü dinleyin ne olur

Bayramdan bayrama yanına gelir

Evlat kardeş dediğin bu işte

 

Yanlızlık Allaha mahsus yabana atma

Faydan olmasa da başından atma

Peşin alıp ta veresi satma

Evlat kardeş dediğin bu işte

 

Hasretlik çok acı dayanılmıyor

Kalleş olmuş insan güvenilmiyor

Yaprağı çok ama meyve vermiyor

Evlat kardeş dediğin bu işte

 

Gönlüm ister bir arada olsaydık

Birbirimizin kıymetini bilseydik

Çiçeğini aramızda derseydik

Evlat kardeş dediğin bu işte

 

Elkızı girince bir şey gelmiyor elden

Gönül vazgeçer mi dikenden gülden

Herkes gidiyor ayrı bir yoldan

Kardeş bacı dediğin bu işte

 

Acı günde vah demeler boşuna

Günler gelip geçiyor gitmez hoşuma

Yine kaldın Yaşarım yalnız başına

Kardeş bacı evlat bu işte

 

 

                        Yaşar ŞAFAK

                         15.Ekim.2008

                 ANNE

 

Annem sen sağken küçüktüm az bilirim

Gel diyorsan ben yanına gelirim

Ne olur ölme anne öksüz kalırım

Sen öleli daha gülmedim bil anne

 

Çok çektim zahmeti ettiler cefa

Yoksun anne kimden beklerim vefa

Herkes sürüyor dünyada sefa

Çocukların yetim kaldı duy anne

 

Sen borcunu ödedin acısı bize

Ben böyle yazıyorum gitmesin güce

Ne kapı koydular nede pencere

Hanemizi viran ettiler anne

 

Yıllar yılı ben yolunu beklerim

Eski derde yenisini eklerim

Tahammül mü kaldı senin oğlunda

Hasretim çok büyük artık gel  anne

 

Biraz daha ya zam derdim bitmedi

Yaşım atmış oldu öksüzlüğüm bitmedi

Ocağımızda iyi duman tütmedi

Rüzgâr mı esmedi ateş mi söndü ne anne

 

Çok çektin çileyi ciğerim yandı

İki kızın bir oğlun var idi

Daha çocuktum gözüm kör idi

Kıymetini bilemedim duy anne

 

Hatırlıyorum sende hasta yatardın

Biliyorum çok acılar çekerdin

Burnuma reyhan gibi kokardın

Hasretliğini çekiyorum duy anne

 

Nasılsın anne hatır sorarım

Herkese küskünüm yoktur moralim

Su vermediler,  çiçeğim soldu

Elveda demek geldi, duy anne

 

Sağlığında öpemedim elini

Aç baharda koklayayım gülünü

Yıllar geçse bekliyorum yolunu

Bayramlarda bari artık gel anne

 

Alnımıza yazılmış bu kara yazı

Ruhuna Fatiha ile bitirim sözü

Çok erken batmış seher yıldızı

Hava çok karanlık göremiyorum anne

 

 

Ne olur anne küsme sen bana

Gelip hatırını soramıyorum

Gönlüm arzuluyor her an gelmeyi

Demediler mezarını bile miyom duy anne

 

                                                                                 

                                               YAŞAR ŞAFAK

                                                 25. Şubat. 2002

 

‘’’’’’’’AH SOKAKLAR ‘’’’’’ 

Yürüyorum, bir sonbahar sabahı!

Sungurlu sokaklarında,
Tunç renkli yapraklara!

Baka, baka,

Acıları, hüzünleri tadıyorum!

İşte bu ıssız sokaklarda,

Yeter artık diyor!

İsyan ediyorum kâinata,

Acıyorum kimsesiz insanlara!

Bir sonbahar sabahı,

Sungurlu sokaklarında.

 

                                           ALİ TERAZİ

                                           SUNGURLU

 

 

 

 

’’’’’’’’’OLAYDIM! ‘’’’’’’

Bal arısına, çiçek olaydım,

Uçan kuşlara, kanat olaydım,

Öğrenciye, güler yüz olaydım.

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

Ördeği bol olan, bir göl olaydım,

Üzerinde meyvesi olan, dal olaydım,

Beni dosta ulaştıracak, yol olaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

Cahillere, ilim ve irfan olaydım,

Şu güzele, ben yar olaydım,

Yetmedi ozana, kalem olaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

Yolsuzlara, yol olaydım,

Işıksızlara, ışık olaydım,

Susuzlara, su olaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

Hastaya, doktor olaydım,

Çobana, aba olaydım,

Ormana, fidan olaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.
 

Berbere, ustura olaydım,

Fakire fukaraya, aş olaydım,

Çingene, deri ve kalbur olaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

Vicdansızlara, vicdan olaydım,

Çınara, kök olaydım,

Akılsızlara, akıl olaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

Hakkı yenenlere, hakım olaydım,

Cahil muskacıya, akıl olaydım,

Terazi’m tüm cahilliği kovaydım,

Olaydım dostlar, ben olaydım.

 

 

                                               ALİ TERAZİ

                                               SUNGURLU

                                                 04.11.2007

 

 

                                        14 EYLÜL 2006

 

                         Alıntı:Bozlakcı Formu...
BOZLAK;

Birçok bölgede görülmekle birlikte, özellikle İç Anadolu ve Güney Anadolu'da, Toroslar'da yaygın olan Avşar ve Türkmen oymaklarına ait bir uzun hava türüdür.

Bozlak kelimesinin kökeni hakkında çeşitli görüşler vardır. Öztürkçe bir kelime olan "Bozlak"ın çeşitli anlamlan, çeşitli eserlerde şu şekilde belirtilmiştir.

Divan-ı Lügat-it Türk'de "bozlak", "bozlamak" ses vermek bağırmak anlamına gelmektedir. Dede Korkut'ta ise bozlatmak, böğürmek manasında kullanılmakta, Kırgızcada ise "botasın olgan tüyiidey bozlayı bozlayı kaldım men", "yavrusu kaybolmuş, çalınmış bir deve gibi bozlaya bozlaya, feryat içinde kaldım ben" denmektedir.

Özet olarak, feryad etmek, haykırmak, ayrıca deve bağırması anlamına bozulamaktan, bozlamaktan gelen bir kelimedir.

Bozlak, ayrıca bağlamada yapılan bir düzene (akord) de verilen addır. Burada alt ve Orta teller "LA", üst tel "SOL" sesine çekilir. Bu düzene "Abdal" düzeni de denmektedir.

Bozlak ayrıca Kürdi makamındaki türleri belirten bir ayak adı olarak da "Bozlak Ayağı" şeklinde kullanılmaktadır.

Zaten bozlaklarda türü belirleyen en önemli öge Kürdi dizisi içinde seslendirilmeleridir. Bazı bozlaklarda Kürdü dizisinin yanı sıra "Acemkürdi" ve "Muhayyerkürdi" makamları, bazen de bu makamların Sol veya Fa diyez üzerine aktarılmış şekilleri kullanılır. Az da olsa, Toros Türkmenlerinde bu tip bozlaklar görülmektedir.

Dağ ve Oymak havalarının karakterestik bir türü olan bozlak, çoğunlukla bir erkek tarafından söylenir, ancak Teke yöresinde Yörüklerin hep birlikte söylediklerine de rastlanmıştır.

Bozlakların konularını, yöresel ve çeşitli toplumsal olaylarla ilgili konular oluşturur. En önemli özelliklerimizden olan yiğitlik ve kahramanlık bu konuların başında gelmektedir.

Dizileri çoğunlukla 11 ve 14 heceli olan bozlakların sözleri anonim olabileceği gibi saz şairlerine ait de olabilir. Bozlakların birkaç türü vardır. Vurguladıkları konulara göre yiğitleme, güzelleme, yanık, ağıtlama ve kerem bozlağı gibi adlar alırlar.

Yiğitleme bozlağı; sözleri saz şairlerimizden Dadaloğlu'na ait olan aşağıdaki bozlak örnek olarak verilebilir.

Kalktı göç eyledi Avşar elleri
Ağır ağır giden eller bizimdir
Arap atlar yakın eder ırağı
Yüce dağdan aşan yollar bizimdir

Bozlakların ses genişliği 8'li, 10'lu hatta 12'li olabilir. Dizi kullanılırken tiz seslerden başlanır, karar sesinin sekizlisi ve yedilisinde belirgin biçimde görüldükten sonra karar perdesine inilerek uzun hava bitirilir. Bozlaklar çalgı eşliği olmaksızın söylendiği gibi cura ve bağlama eşliğinde de söylenirler.

Kırşehir' li mahalli sanatçılar bozlak çalarken genellikle bağlamanın RE perdesini karar sesi olarak kullanırlar. Yani bozlağı RE üzeri çalarlar. Bozlakların çalınışı ve söylenişinde sert bir ifade vardır.

Bozlaklar Avşar ve Türkmen ağzı ile seslendirilirler. Bozlakların usta seslendiricilerine, Kırşehir'li Hacı Taşan, Muharrem Ertaş, Neşet Ertaş, Çekiç Ali gibi yöresel sanatçıları örnek verebiliriz.

 ''''Bana Seni Sorsalar Anlatamam''' 
 
 
                Bana seni sorsalar,
                  Anlatamam!
                  Utanırım korkarım,
                  kelimeler yetmez diye.
                  Öyle derin öyle mavisin ki,
                  kaybolur giderim gözlerinde.
                  sudan çıkmış balık gibi olur,
                  çırpınır durur zavallı bedenim.
                  senden uzaklarda,
                  tek bir nefeste bile..
                  Bana seni sorsalar anlatamam!
                  Öyle sır öyle siyahsın ki,
                  yıldızlar bile düşer geceden,
                  uzatırım elimi, tutamam.
                  Çıglık olur ağıt olur,
                  adın dilimde.
                  dilim lal olur,
                  Düğüm düğüm olur kelimelerde .
                  bana seni sorsalar
                  anlatamam..!

                        Bayram KESKİN
                            NİĞDE-2001

           YİNE BANA GELİRMİYDİN?

      Yüce dağ başında kar olaydım

      Hiç sonu gelmeyen bir yol olaydım

      Meyvesiz bir ağaç olaydım

     O zaman yine bana gelir miydin?

     Leylası olmayan mecnun olaydım

     Toprağı olmayan bir fidan olaydım

     Gökyüzünde kara bir bulut olaydım

     O zaman yine bana gelir miydin?

        Kurumuş bir pınar olaydım

     Yaban ellerde diken olaydım

     Kanadı kırık bir kuş olaydım

     O zaman yine bana gelir miydin?
                                        Şenol DEMİR
                                       Nevşehir 2008