KÖY ODALARI:
        Anadolu’nun bir çok yerinde,telefonun, televizyonun,arabanın,radyonun ve diğer iletişim/ulaşım araçlarının olmadığı dönemlerde yakın bir tarihe kadar insanların toplanıp sosyal ve ekonomik sorunlarının tartışıldığı, haber ve bilgi iletişimin yapıldığı “köy odaları”, vardı. Köy odaları, köylerin sosyal yaşantısının en yoğun, etkin olduğu, insanların toplanıp doyumsuz sohbetlerin yaptığı tek yeri idi.Köye gelen garip, yolcu, misafir, çoban, orakçı, boyacı,kalaycı, çerçici gibi insanlar hiç çekinmeden köy odasına misafir olurlar.'' Allah rızası'' için parasız yiyip, içerler istirahat ederler.İhtiyaçları köylü tarafından karşılanırdı.Kafalarında en azından nerde kalacağım düşüncesi yoktu.Tanrı misafiri sayılırdı sahip çıkan birileri olurdu. Oda sahibi veya köylüler içinde bu çok büyük bir onurdu. Herkes birbirini tembihlerdi ”Odaya gelen misafire iyi bak.”diye... Köylerde odalar sosyal dayanışmayı sağlardı.Hayvanlarla gelmişse ayrıca hayvanlar içinde saman ve arpa verilirdi.
Köy odası, o köyün, mahallenin gurur duyacağı adeta bir halk okulu gibi sayılırdı. Ayrıca köy odaları, köyde misafir severlik töremizi yaşatma da, köy odalarının misafir ağırlamaktaki işlevi nedeni ile köyde misafirlerin ağırlandığı bedava bir otel görevi de yapardı.
           Köy odaları Türk konukseverliğinin en güzel örnekleriydi. Yolculukların yaya, hayvan sırtında, veya at arabası ile yapıldığı devirlerde, hele kış mevsimlerindeki uzun seferlerde gecelemek, konaklamak için elbette emin bir yere ihtiyaç vardı. Atalarımız, köy odalarında insanlara, yolculara yardım etmeyi kendilerine bir görev saymışlar; çünkü gün olur kendileri de uzak yerlere gidip yolcu olacaklarını bilirlerdi.Karşılıklı idi her şey..
Kurban ve Ramazan bayramlarının da odalar açılır, evlerden sinilerle yemek getirilerek odada topluca yemek yenilirdi.Aynı mekanlarda gençlerde uzun kış gecelerinde vazgeçilmez mekanları olan köy odaları da vardır.Ancak bunlar daha çok muhabbet ve eğlence amaçlı olup yukarıda anlattığım köy odası tanımına fazla girmez.Seyrekte olsa bunlarda da bazı yolda kalmışların ve geçici misafirlerin kaldığı görülür.Ancak bugüne kadar yatacak yere ihtiyacı olan bir yolcuyu da hiçbir zaman geri çevirmemişlerdir
        Köy odalarında her zaman bir oturma adabı vardır. Odaya gelen kişi kapıdan girince “Selam’ün Aleyküm” diyerek, ayakkabılarını çıkarıp geçer oturur. Yaş olarak büyükse odanın yukarısına oturur, küçükse aşağıya oturur. Odada bulunanlar hepsi teker teker “ -Selam”dan sonra “Merhaba” derler. Veya “Cümleten merhaba” denir. Gençler her zaman aşağıda kapıya yakın otururlar. Büyükler su filan isteyince hemen su ikram ederler, hizmet ederler. İyice yaşı küçükler ise,'' ağzı açık'' (Konuşulan mevzuları başka yerde anlatır) diye odaya kabul edilmezdi.
Gençler ise kendi yaş grupları ile başka bir köy odasında otururlar.
           Köy odaları köylüler için en önemli eğlence merkezidir. Uzun kış gecelerinde köy odalarında muhabbet bol olur. Çeşitli eğlenceler düzenlenir. Zaman zaman yemesine içmesine bahisler tutulur.Odalarda ,helva,yumurta gibi yiyecekler yapılıp uzun kış gecelerinde hafif kahvaltı niyetine yenirdi. Ayrıca köy imamı ve ya dini bilgisi bulunan büyükler oda halkına bu odalarda vaaz, nasihat ederlerdi.
         Köy Odasında köyün bütün sorunları orada konuşulurdu. Sanki köyün bir hükümet binası, resmi binası, kültür evi gibi, bir halk okulu idi. Köye gelen, uzaklardan gelen misafirler köy odalarında ağırlandığı, köyün bedava bir konaklama evi idi.
          Komşuların bağına, tarlasına, ekinine, hayvanına veya başka bir eşya ve malına, köyden biri tarafından zarar mı verilmiş, Şikâyet eden ve edilen de köy odasına çağrılır ve/veya çağırttırılır, orada taraflar dinlenilir, bir karara varılırdı. Zarar verene, zarar ziyan bedeli ödettirir.Bu şekilde devleti de yormadan sulh olurdu. Zarar belli de, zarar veren ödememekte direnirse, resmi makamlara havale edilirdi. En sonunda iki taraf da, barıştırılır, yatıştırılır, “Allah razi olsun, falan sayesinde hallettik, yoksa kasabada dünya gadar mesarif ederdik, perişan olurduk” diye ilgili kişiye dua edilirdi.Böylece, köy adaleti yerini bulur, taraflar memnun olurdu.Devleti de adli bir yükten kurtulmuş olurdu..
         Köy odaları sadece dışarıdan gelen hangi ne sıfatta olursa olsun herkese açık bir kapı oluşunun yanında ayrıca köyün ileri gelenlerinin toplandığı memleket meselelerinin konuşulduğu ajansların dikkatle dinlediği mini bir konferans salonu idi.Haber bitimi yorumlar oldukça manidar ve manalı bir şekilde yapılır okkalı sözler söylenirdi.Tabi ki köy odalarının başka bir yönü çocukların özellikle bayramlarda şeker toplama yeri olarak vazgeçemedikleri uğrak yerlerindendi.El öpmek bir araç ise asıl amaç şeker toplamaktı en fazla oda gezen en fazla şekeride toplamış olurdu.
         Evlenecek gençler düğünün olacağı günün bir öncesi akşamı odaya davet edilir kendi aralarında eğlenilirler ve damata sağdıç seçimi yapılırdı…
Anadolu’da hala bu gelenek eskisi gibi olmasa bile en azından dini baramlarda ayakta kalmış köy odaları açılır topluca bayram yemeği yenilir ve bayramlaşma yapılır.
Sosyal içtimai her türlü dayanışmanın odak noktası durumundaki köy odalarından bugün söz etmek sadece onların geçmişteki işlevini anmaktan öteye gitmemektedir.
         Sonuç olarak şunu söyleyebiliriz.Türk örf ve adetlerinin vazgeçilmez yapı taşlarından olan köy odaları misyonunu tamamlamış, unutulmaya yüz tutmuş gibi gözüksede şehrin akıl almaz kalabalığı, geçim sıkıntısı,sinir, stres vs nedenlerle ileri ki yıllarda belkide köye dönüşlerin olabileceği, kerpiç olmayacak ama bunun yerine betonarme odaların yapılacağı, bir yöne bakmak, bağlanmak gibi insanlara uyuşukluk veren adeta uyuşturan nesnelerden uzaklaşacağı, iletişimde ki cansız sohbetlerin sayılıları artıkça bal yiyen baldan usanır misali işin canlı sohbete dönüşeceği varsayımınıda göz ardı etmemek lazım.Sonuçta,karşılıklı konuşmak, sohbet etmek, hal hatır sormak, hasbıhal etmek kadar içi dolu, insana manevi haz veren birlikte yaşamak, sarmaş dolaş olmak kadar başka bir duygu veya düşünce varmıdır acaba? 09.04.2010 Alıntı
MUSTAFA GÖK

    ESKİ ABDİ KÖYÜNDE BULUNAN VE BENİM TESBİT EDEBİLDİĞİM ODALAR:
Abbasın oda
Alikanın konak(Hacı Riza’nın odası)
Akıbatın odası(Ahmet Terazi)
Akıbatın Osman'ın odası
Eminkanın odası
Deli Hacının odası
Kocabanin odası
Koca Oda (kırımlının odası)
Terzinin oğlu Ömer Keskin’in odası
Balcının Odası
Kıllının odası(Mehmet Şahin)
Hasanın Mehmet’in Odası
Hasanın Yusuf’un Odası
Şükrü’nün Odası
Çilhacimmetin Odası
Mulla Mehmet’in odası(Mehmet Arslan)
Sonra Kadir Arslan'ın odası olarak anılmıştır.
Battalın Odası(Battal Şahin)
Mustafa Kaya’nın Odası
YENİ ABDİ KÖYÜNDE BİLDİĞİM KÖY ODASI:
Battal Şahin
Mehmet Ay
Osman Terazi
İbrahim Bahar
Mehmet Şahin
Şükrü Yıldırım
Serkan Şahin
Mahmut Arslan
Kadir Arslan
       Bu tarih itibariyle Abdi Köyünde bulunan odalardan hiç açık olan oda yoktur.Belli dönemlerde yanı bir vefat ve düğün olaylarında açılan bir kaç oda vardır.Bu odalar bilebildiğim kadarıyla şunlardır.
Mehmet Ay (Kara Mehmet)
Mahmut Arslan
Serkan Şahin
Kadir Arslan